Musis Sacrum Arnhem 1847-2022 de bewogen geschiedenis van een concertzaal

Het plan van opzichter-tekenaar M.W. Smijtink en architect I.A. Lindo voor het Musis van 1890.

Het plan van opzichter-tekenaar M.W. Smijtink en architect I.A. Lindo voor het Musis van 1890.

In 1847, nu 175 jaar geleden, werd in Arnhem een groot zangersfeest gehouden. De stad was uit de beknellende omwalling gebroken. Er was plek voor een huis voor de muzen, een Musis Sacrum of Huis voor Muziek. Dat was het begin van een lange geschiedenis. Was Musis de oudste concertzaal in Nederland? In ieder geval wel de zaal die 175 jaar op dezelfde plek in gebruik bleef. Op de podia was niet alleen muziek te horen; politieke bijeenkomsten, exposities en zelfs sportwedstrijden hadden er plaats.

In de 19de eeuw werd Musis al vier keer verbouwd, en in de 20ste en 21ste eeuw nog eens vier keer. Het waren grote architectonische en stedenbouwkundige metamorfoses die de tijdgeest verbeeldden. Musis Sacrum bewoog mee met het Nederlandse muziekleven. Soms was ze vroeg in de ontwikkeling en soms wat later dan de grote zalen in de Randstad. Oorlog, bestemmingsplannen en bezuinigingen bedreigden de zaal, maar Musis Sacrum overleefde. Ingrid D. Jacobs vertelt over de beroemde artiesten, de tijdgeest, de herinneringen van Arnhemmers aan hun Musis en vooral over de bewogen geschiedenis van een zaal aan de rand van het land.

Ingrid D. Jacobs is cultuurhistorisch onderzoeker, auteur en verteller. Ze publiceert over kastelen en buitenplaatsen, architectuur en muziekleven, en veel over de Arnhemse geschiedenis. Momenteel doet ze onderzoek naar de Duitse kunsthandel in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zie voor meer informatie www.ideejacobs.nl.